زندگی خانوادگی، به عنوان یکی از اساسیترین ارکان جامعه، اهمیت ویژهای در رفاه و سعادت فردی و جمعی دارد. با توجه به فشارهای روزافزون زندگی مدرن و مشغلههای روزمره، نیاز به توجه و بهبود ارتباطات و کیفیت زندگی در خانواده بیش از پیش احساس میشود. این مقاله با هدف ارائه راهکارها و نکات عملی برای بهبود زندگی خانوادگی نگاشته شده است تا با بهرهگیری از تجربیات و توصیههای معتبر، محیطی سالم، محبتآمیز و حمایتگرانه برای همه اعضای خانواده فراهم شود. امیدواریم که با استفاده از این توصیهها، بتوانید زندگی خانوادگی خود را بهبود بخشید و روزهای شادتر و پرثمرتری را تجربه کنید.
غذا بخورید، بخوابید و فعالیت های خانوادگی منظم را طبق یک برنامه قابل پیش بینی انجام دهید. روال ها و تشریفات به ایجاد هویت خانوادگی، کاهش استرس و ایجاد یک محیط با ثبات و راحت کمک می کند.
علاوه بر بهبود ارتباطات، جلسات منظم خانوادگی می تواند بخش عمده ای از روال خانوادگی شما باشد.
سعی کنید تا جایی که ممکن است مسائل کاریتان را در محل کار رها کنید و آن ها را در جمع خانواده بیان نکنید.
لازم نیست هر تولد یا تعطیلات همان کارهای تکراری را انجام دهید. به عنوان مثال، می توانید به رستوران مورد علاقه یکی از اعضای خانواده بروید یا فعالیت مورد علاقه آنها را در روز تولدشان انجام دهید. ممکن است به یک سنت پایبند باشید، اما فعالیتها متفاوت خواهند بود.
تا جایی که امکان دارد با هم غذا بخورید. والدین کار می کنند و بچه ها بعد از مدرسه مشق و درس دارند، بنابراین خوردن صبحانه و شام هر روز با هم سخت است. با این حال، تمام تلاش خود را بکنید که تا حد امکان با هم غذا بخورید. وعده های غذایی خانوادگی یک روال کلیدی است و می تواند به شما کمک کند تا در زندگی یکدیگر مشارکت داشته باشید.
وقتی یکی از اعضای خانواده تان دیر از سر کار به خانه می رسد یا دیر غذا می خورد، در حین شام در کنار او بنشینید، حتی اگر قبلاً غذا خورده اید. گذراندن وقت با هم و گفتگو مهمتر از خوردن همزمان غذا است.
زمانی را برای فعالیت های منظم خانوادگی اختصاص دهید. فعالیت های منظم می تواند شامل دوچرخه سواری، پیاده روی، یا کارت بازی یا بازی های خانگی باشد. در صورت امکان، حداقل یک بعد از ظهر یا عصر در هفته را به یک فعالیت خانوادگی اختصاص دهید.
کارهای خانه را با هم انجام دهید . تعداد کمی از مردم واقعاً از انجام کارهای خانه لذت می برند، اما به اشتراک گذاشتن مسئولیت های خانه می تواند به همه اعضای خانواده کمک کند که دغدغه کمتری داشته باشند. سعی کنید کارهای خانه را تا حد امکان سرگرم کننده انجام دهید، مانند انجام کارها با پخش موسیقی یا برگزاری مسابقات. برای مثال، هر کسی که زودتر لباسهایش را تا کند، می توانید فیلمی را که با هم تماشا میکنید انتخاب کند.
کارهای خانه را به دسته های مناسب سنی تقسیم کنید. بعد از شام، کوچکترین شما میتواند میز را پاک کند، بزرگترین شما میتواند ماشین ظرفشویی را پر کند، و شما میتوانید باقی غذاها در یخچال بگذارید.
وقتی کسی نظری را بیان میکند، آن را نادیده نگیرید یا قبل از اینکه بتواند صحبتش را تمام کند، حرفش را قطع نکنید. به عنوان مثال، هر زمان که خواهر و برادر شما نظری بیان می کنند، از مسخره کردن آنها خودداری کنید. اگر خواهر و برادرتان شما را مسخره کردند، سعی کنید به آنها بگویید: «میدانم که همه برادران و خواهران با هم درگیر میشوند، اما وقتی همه حرفهای من را مسخره میکنی، احساسات من را خدشه دار می کنید.»
به یکدیگر اجازه ابراز احساسات و انجام رفتار احمقانه را بدون ترس از انتقاد یا قضاوت بدهید. وقتی مردم انتظار قضاوت سخت را دارند، تمایل دارند سکوت کنند و از به اشتراک گذاشتن احساسات خود اجتناب کنند.
اگر پدر و مادر هستید، انتقادات مثبت و سازنده ای ارائه دهید و سعی کنید فرزندان خود را از قضاوت شدید یکدیگر بازدارید.
فعالانه به صحبت های اعضای خانواده خود گوش دهید. گوش دادن فعال زمانی است که شما آنچه را که طرف مقابل می گوید می فهمید و نشان می دهید که به آن توجه می کنید. با آنها تماس چشمی برقرار کنید، سر خود را تکان دهید و در صورت لزوم جملاتی مانند "من متوجه شدم" بگویید. فقط به جای برنامه ریزی در مورد آنچه که باید در جواب آن ها بگویید، گوش دهید و تا زمانی که طرف مقابل حرفش را تمام نکرده است، توصیه یا نظر خود را مطرح نکنید.
در صورت لزوم، توضیح بخواهید. بگویید، "صبر کن، منظورت از آن چیست؟"
گوش دادن فعال به این معنی است که وقتی با کسی صحبت می کنید تلفن خود را زمین بگذارید. سعی کنید رسانه های اجتماعی خود را بررسی نکنید، به خصوص اگر در حال گفتگوی جدی هستید.
به طور مکرر عشق و قدردانی خود را ابراز کنید. ژست های کوچک محبت زبانی و غیرکلامی تا حد زیادی کمک می کند. علاوه بر گفتن «دوستت دارم»، سعی کنید راههای کوچک و خاص پیدا کنید تا نشان دهید که به یکدیگر اهمیت میدهید. استفاده از "لطفا"، "متشکرم" و سایر نزاکت ها می تواند لحن مثبتی ایجاد کند. در آغوش گرفتن والدینتان و گفتن «فقط میخواهم بدانید که من از شما قدردانی میکنم» تأثیر زیادی دارد. اگر خواهر و برادر شما در حال انجام تکالیف هستند از آنها بپرسید: "هی، می خواهی برایت آب پرتقال بیاورم؟"
به راحتی می توان باور کرد که چون دیگران همیشه در عکس ها و فیلم هایشان خوشحال به نظر می رسند، واقعاً همیشه چنین احساسی دارند. با این حال، مهم است که در نظر داشته باشید که هر خانواده باید برای حفظ روابط سالم و قوی تلاش کند. اگر شروع به حسادت به خانواده شخص دیگری کردید، فقط به خود یادآوری کنید که نمی دانید زندگی آنها واقعاً چگونه است و احتمالاً آنها نیز مانند بقیه مشاجرات خانوادگی و مسائل دیگری دارند.
به یاد داشته باشید، حتی اگر خانواده شخص دیگری به تعطیلات بیشتری میروند یا چیزهای گرانتری دارند، به این معنی نیست که آنها خوشحالتر از شما و خانوادهتان هستند.
نقش خود به عنوان والدین را با نیاز فرزندتان به آزادی متعادل کنید. یکی از تضادهای کلیدی در هر خانواده بین نیاز والدین به حفظ امنیت فرزندشان و نیاز کودک به آزادی است. شخصیتی با اقتدار باقی بمانید، اما به فرزندان خود فرصت دهید تا اعتماد شما را جلب کنند. به آرامی آزادی و امتیازات فرزندان را با افزایش سن آن ها بیشتر کنید.
به عنوان مثال، زمانی که نوجوان شما از خانه بیرون می رود، ساعت رفت و آمد تعیین کنید، و اگر چند ماه به آن پایبند بود، کمی دیرتر آن را تمدید کنید.
اگر شما و همسرتان با هم دعوا می کنید، به یاد داشته باشید که روش حل اختلافات، حل تعارض را به فرزندانتان آموزش می دهد. به جای مطرح کردن تخلفات گذشته یا توسل به حملات شخصی، به همان موضوع خاص پایبند باشید. در صورت لزوم، وقتی فرزندانتان حضور ندارند، بحث را ادامه دهید.
در صورت امکان، به فرزندانتان اجازه دهید بحث هایشان را خودشان حل کنند. قوانین اساسی را تنظیم کنید و فقط زمانی مداخله کنید که قوانین شکسته شوند یا بچه های شما نتوانند از خودشان دفاع کنند.
قوانین شامل عدم ضربه زدن، فحش دادن و... است. به آنها بگویید که باید اجازه دهند طرف مقابل صحبت کند و نظر خود را با آرامش مطرح کنند.
اگر دعوا تشدید شد، بچههایتان را جدا کنید تا آرام شوند، سپس به آنها کمک کنید تا یک راه سازش پیدا کنند. به آنها بگویید که نقش شما این نیست که آن ها را سرزنش کنید، بلکه هدفتان کمک به یافتن بهترین راه حل است.
از پرخاشگری منفعلانه، مبهم یا طعنه آمیز بپرهیزید، به ویژه در هنگام رسیدگی به یک درگیری. آنچه در ذهنتان است را بگویید و اعضای خانواده خود را تشویق کنید که همین کار را انجام دهند.
به عنوان مثال، اگر فرزندتان سطل زباله اش را خالی نکرد، ببا او سرد رفتار نکنید یا به طور مبهم نگویید که ناراحت هستید. به جای این کارها بگویید: «وقتی مردم فراموش میکنند کارهایشان را انجام دهند، ناامیدکننده است»، مستقیم صحبت کنید. بگو: «سام، من از اینکه این هفته سطل زباله را خالی نکردی، ناامید شدم. اگر دوباره این اتفاق بیفتد، آخر هفته را نمی توانی با دوستانت بگذرانی.»
در حالی که کودکان با افزایش سن به درجات آزادی بیشتری نیاز دارند، به یاد داشته باشید که والدین شما نسبت به شما مسئول هستند. وظیفه آنها این است که شما را ایمن نگه دارند و چیزهایی را که برای مراقبت از خود در بزرگسالی نیاز دارید در اختیار شما قرار دهند.
اگر والدینتان به شما اجازه نمی دهند بدون بزرگسال بیرون بروید یا شما را مجبور می کنند زود بخوابید، به یاد داشته باشید که آنها بهترین ها را برای شما می خواهند.
هنگامی که والدین شما آماده مذاکره درباره چیزی هستند، مانند مقررات منع آمد و شد، به طور بالغانه با آنها صحبت کنید. با آرامش و شفافیت موضوع خود را مطرح کنید و اگر نه گفتند، فریاد نزنید.
سعی کنید از سرزنش طرف مقابل خودداری کنید و بگویید: "بیایید راهی پیدا کنیم که بتوانیم سر این موضوع توافق کنیم." خونسردی خود را حفظ کنید و راه هایی را بیابید که بتوانید وسایلتان را با هم به اشتراک بگذارید یا مشکلتان را حل کنید. اگر به تنهایی نمی توانید راه حل عادلانه ای پیدا کنید، از والدین کمک بخواهید.
قبل از نتیجه گیری سریع، نفس عمیق بکشید و سعی کنید آرام بمانید. اگر کسی میان وعده مورد علاقه شما را خورد یا لباس های شما را برداشت، سعی کنید قبل از عصبانی شدن به چیزها از دید او نگاه کنید.
به عنوان مثال، اگر خواهر یا برادرتان چیزی را که متعلق به شماست، مانند ژاکت، لوازم آرایش یا ساعت برداشت، به خودتان بگویید: «واقعاً فکر نمیکنم او این کار را برای لجبازی با من انجام دهد. احتمالاً فقط می خواهد این لباس را در مدرسه بپوشد و باحال به نظر برسد."
به او بگویید: «میدانم که کت چرمی من را خیلی دوست داری من می فهمم که این کت به تو خیلی می آید. اما این مال من است و نمیتوانی چیزی را بدون اینکه اجازه بگیری برداری.»
وقتی والدینتان با هم دعوا می کنند، فقط اجازه دهید خودشان این مشکل را حل کنند. به قسمت دیگری از خانه بروید، به موسیقی گوش دهید یا کار دیگری برای انجام دادن پیدا کنید تا زمانی که مشاجره آنها متوقف شود.
اگر مشاجره بیش از حد پیش رفت و فیزیکی شد، با یکی دیگر از اعضای خانواده، مشاور یا بزرگسال مورد اعتماد دیگر صحبت کنید.